“Малюе восень”. Ларыса Геніюш

Малюе восень лісьце акварэльлю,
ды круціць ветрам каляровы рой,
чырвоны тон пераплятае зелень,
красуюць дрэвы ў ткані залатой.

I вопратка янтарная бярозы
чамусьці шоўкам стала шалясьцець.
Каліна вабіць пацеркамі ў лозах,
ды льецца зь ветрам на паляны медзь.

Красуюць дрэвы, быццам маладзіцы
вялікім сьвятам стройныя стаяць,
ды лёнам косаў лісьце залаціцца,
а шчокі макам пышныя гараць.

I песьціць сонца залатую восень,
ў багацьці хварбаў іскрыцца агнём,
аж пакуль вецер буйны не пазносіць
і не расьсьцеле лісьцямі кругом.

Не пазрывае вопраткі з каліны,
ператыканай ніткай залатой
і пацерак каралевых ня скіне,
ды не пагубіць сумна над ракой.