Спадару Божа, любіў я клубнічны джэм І цёмную саладзіню жаночага цела, Гарэлкі марожанай смак, селядцы ў алеі І пах цынамонавы ды гваздзіковы. Дзе ж выйсці з мяне мог прарок? Скуль жа дух Такога наведваць бы меў? Столькі іншых Праўдзіва абраных было, верагодных. А мне хто б паверыў? Бо ж бачылі ўсе, Як кідаюся на яду, […]

Дзікі вінаград Аголены гвалтоўна сквер, зь якога вецер лісьце зьдзер, прадзьмуў алеі. Але прыгожа паміраць умее дзікі вінаград: ён чырванее. Ён лозы ўчэпіста прасьцяг ва ўсе бакі, барвовы сьцяг шчасьлівай эры, ён лезе ўгору да краёў, ён расьцякаецца крывёй сваіх артэрый па сьценах тых дамоў, дзе мы пад анальгетыкам зімы стаім, нямыя, у шкло ваконнае […]

Разбой. Вайна і зноў вайна. Хапіла і крыві, і болю. Усё было — чаго ўжо болей? Скажы, у чым твая віна, Адкрый, у чым віны прычына, Мая самотная Айчына? Ці сапраўды руіны ў Крэве — Адзін дзірван, пясок пусты, I праўда, што на Божым дрэве Ад дзічкі прыжылася ты?

Смерць Аляксандра ліецца з палаца, цячэ па вуліцах Вільні, напаўняе іх да краёў, са звонкім цокатам вырываецца ў брамы. Скора ўжо яна зловіць князя ў Лідзе, схопіць яго ў Ашмяне, сцішыць у Вількаміры і Браславе. І кожнае месца, дакуль сягне князева смерць, адгэтуль будзе само яе множыць. Ва ўсе бакі яна раз’язджаецца ў вазáх, навыперадкі […]