Ніхто не мае права жыць з Паэтам, кахаць, пакутаваць і раўнаваць яго не тыя дні, калі б ён дбаў пра гэта, не той напой, які б ён піў нагбом. Ніхто не мае права мець Паэта, рабіць яго паяцам пры двары, таму што гэта… ды таму што гэта народу і паэзіі падрыў. Ніхто не мае права […]

Калi цябе, мiлы, Краiна паклiча за родны змагацца парог, то суму ня будзе ў мяне на аблiчы, нi страху ня будзе ў грудзёх. Дзявочае сэрца ў хвiлiне так важнай нiколi тады ня здрыгне, а буду ня меньш за цябе я адважнай, каб сiлы дадацi табе. Бо сэрца дзяўчыны пад кужалем тонкiм, як i сэрца найлепшых […]

Прачынаюся лёгка, ад вуснаў тваіх, Абуджаюць, што ціхім крананнем, І смакую гаючае зелле я з іх, Гэтым сонным кастрычніцкім раннем. Называеш мяне, неўцямным дзяўчом, Ды і праўды я розум губляю, Але ціха цалуеш з радзімкай плячо, Што ў жмуркі з табою гуляю. Неўпрыкместкі сганіш пад прасціну рукой, Лёгкім шоўкам прыляжыш на грудзі, Я не ведаю, […]

Чалавек, які падтрымлівае агмень, Чалавек, які беражэ каханьне, Чалавек, які моліцца хлебу, Прыйдзе да мяне, Прыгнечанага каменным горадам, Разьбітага няўдачамі і паўсядзённай мітусьнёй, Раздражнёнага бюракратамі і крывадушнікамі. Я не буду дамагацца тваёй дабрадзейнасьці, Я не буду дапытвацца, Як падтрымліваюць агмень, Берагуць каханьне, Моляцца хлебу. Проста пасядзі са мной, Мне будзе дастаткова тваёй маўклівай прысутнасьці, I […]

Ва усiх свой густ. Спрачацца можам, Iсцi да згоды пакрысе, Але на тым, што ёсць прыгожа, Часцей згаджаемся мы ўсе. Што мерай вымярэння служыць? Няма адзiнай меры тут. Бывае так: сiвы, нядужы… — Якi прыгожы! — кажа люд. Глядзiш — з нябёс не рваў ён зорак, Маўчун, цiхоня цэлы век. Мы ж прыглядаемся, гаворым: — […]