“Першае любоў”. Максім Багдановіч

Ўжо позна. Мрок вясенняй ночы
На вузкіх вуліцах ляжыць.
А мне — вясёла. Блішчаць вочы,
I кроў ад шчасця аж кіпіць.
Іду я радасна, харошы,
Знікае з сэрца пустата…
А пад рызінавай калошай
Ціхутка хлюпае слата.