“Няўлоўныя мсьціўцы” Андрэй Хадановіч
Люты 7, 2015 15:27
Нам калыханкай сталіся здаўна
гарматны гул і кулямётны строкат.
Мы часьцяком спыняліся за крок ад
сьмяротнай бліскавіцы й перуна.
Паслоў варожых пасылалі на…
Блукалі па балотах, жэрлі блёкат,
пілі атруту й засыналі ўпокат —
і кожны абуджаўся давідна!
Бяз мараў пра хвалу і ўзнагароду
жыцьцё аддаючы ў імя народу,
на вогнішча ішлі, як Жанна д’Арк.
Бо кожны з нас да звышгеройства звыклы,
і вораг часта бачыў нашы іклы,
заходзячы ў мясцовы заапарк.
Category: Вершы